خداوند متعال می فرماید: (( یا أََیّهاَ الّذینَ آمَنوُا اتّقوُا اللهَ وَ کونوا مَعَ الصّادقینَ ))؛ « ای مؤمنین! تقوا پیشه کرده و همراه با صادقین باشید. »
مقصود از «صادقین» در آیه ، برخی از مؤمنین است نه جمیع آنان، حال این بعض چه خصوصیّاتی باید داشته باشد؟ از خود آیه استفاده می شود که مقصود به صادقین کسانی هستند که صادق علی الاطلاق هستند، ولذا علی الاطلاق امر به اطاعت آنها شده است؛ تا افراد مطیع با اقتدا و هدایت از آنها به حقّ و حقیقت و سعادت نایل آیند. نتیجه اینکه: « صادقین» درآیه همان حاملان وحی و خلفای رسول و امینان شرع و حامیان دین و أئمّه هدایت و چراغهای هدایتند ، کسانی که خداوند رجس و پلیدی را از آنان دور کرده و از هر عیب و نقصی پاکشان کرده است. و اینان کسانی غیر از اهل بیت عصمت و طهارت پیامبر علیهم السلام نیستند ، که اوّل آنها امیر المؤمنین علی بن الی طالب علیه السلام و آخر آنها مهدی علیه السلام است .
فخر رازی از آیۀ فوق استفادۀ عصمت کرده و می گوید: « از این آیه استفاده می شود که در هر زمان باید صادقین معصوم باشند...».
کلینی به سند خود از برید بن معاویه عجلی نقل کرده که از امام باقر (ع) در بارۀ آیۀ (( إتّقوا الله َ و کونوا معَ الصّادقینَ)) سؤال کردم ؟ حضرت فرمود : «ایّانا علی» ؛ « ما را قصد کرده است.»
ونیز به سند خود از امام رضا (ع) در ذیل آیۀ فوق نقل کرده که فرمود: « الصّادقون همُ الأئمّه» ؛ « صادقین همان ائمّه اند ...» .
حاکم حسکانی حنفی به سند خود از عبد الله بن عمر در تفسیر آیۀ فوق نقل کرده که مقصود از آن ، محمّد و اهل بیت اوست .
سبط بن جوزی از قول علما در تفسیر آیۀ قوق نقل کرده که مقصود از آیه این است که با علی و اهل بیتش باشید .
| 
