بهار مهدویت برتر از بهار طبیعت

بهار فصل نو شدن، انتظار و خواستن است. ظهور امام زمان(عج) مانند بهار احیاگر دل های مرده و تجلی بخش انسانیت است.

قرآن از زایش طبیعی فصل بهار به احیا و زنده شدن تعبیر کرده است. در قرآن کریم از ظهور حضرت حجت (عج) نیز تعبیر به احیا شده است. چون ظهور حضرت بقیه‌الله(عج) پیامدهای گوناگونی دارد که حیات و رویش و زندگی جدید در آن احیا پیدا می شود.

در انقلاب امام زمان (عج) مردم به شکوفایی عقلی می‌رسند و در روایات تعبیر شده است که حضرت دست معنویشان را بر انسان‌ها می‌گذارند و آنها را به کمال عقلی می‌رساند و در روایات تعبیر شده که بشر با همه رشدی که در زمینه عقل داشته پیش از ظهور به ۲ حرف از الفبای علوم دست پیدا می‌کند و بعد از ظهور در ۲۷ مرحله تکامل علمی می‌رسد.

بشر هنگام ظهور به امنیت کامل می‌‌رسد و فصل تجاوزها و ظلم‌ها و ستم‌ها سپری می‌شود و بشر در تناسبات خود احساس امنیت می‌کند.

عدالت فراگیر در همه بخش های زندگی یکی دیگر از آثار ظهور است. همان‌طور که قرآن کریم از بهار تعبیر به زنده شدن می‌کند، از عدالت نیز چنین تعبیری دارد. یعنی جامعه‌ای که در تناسب و ارتباطش عدالت را رعایت نمی‌کند، جامعه‌ای مرده است. کشور و ملتی که عدالت را رعایت نمی‌کنند و قرآن از ظهور به زنده کردن زمین تعبیر می‌کند. همان‌طور که از بهار تعبیر به زنده شدن زمین شده است.

یکی دیگر از آثار ظهور امام زمان (عج) هدایت و راهیابی انسان‌ها از بالقوه بودن به الفعل شدن است. همان‌طور که قرآن از بهار تعبیر به زنده شدن می‌کند از هدایت نیز تعبیر به زنده شدن شده است. قرآن کریم می‌فرماید: هر کسی مرده‌ای را زنده کند گویا همه بشر را زنده کرده است که مراد از زنده کردن هدایت کرده است. انسانی که هدایت نشده باشد، مرده است.

هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) جامعه و ملت‌ها و مردم هدایت می‌شوند و راه صحیح رسیدن به حق را پیدا می‌کنند. در عصر ظهور، ملت‌ها و افراد مسالمت‌‌آمیز در صلح کامل با یکدیگر زندگی می‌کنند. مشکلی که انسان در طول تاریخ به آن دچار بوده و حالتی که پیوسته از آن رنج می‌برده، اختلاف مرزی، شخصی، نژادی، خانوادگی، قومی و سیاسی است که در زمان ظهور هم این اختلاف‌ها برچیده می‌شود و بشر به حیاتی نوین دست پیدا می‌کند و زندگی مسالمت‌آمیز را تجربه می‌کند.

در زمان ظهور به جای حاکمیت‌ شاهان، شهوت و غضب و تمایلات و هوس‌ها؛ خدا و عدالت حقیقت بر انسان حاکم می‌شود و همان‌طور که بهار نماد نوین زیستن و زنده شدن است، زمان ظهور نیز زمان شکوفایی‌، رویش‌ها و حیاتی نوین است.

قرآن کریم از بهار تعبیر به رستاخیز می‌کند؛ ظهور امام زمان (عج) نیز رستاخیزی نوین در زندگی بشر است که همراه شکوفایی علمی، عقلی و امنیت، عدالت، سعادت، هدایت و صلح و حاکمیت دینی است.

در روایات از امام زمان (عج) به عنوان بهار واقعی هستی یاد شده است و این تشبیه انسان را به مفاهیم والایی متوجه می کند.

حضرت حجت(عج) احیاگر جان های مرده است. همانطور که بهار موجب احیای طبیعت می شود، امام نیز جامعه را که از ظلم و فساد مرده است، احیا می کند و جامعه فاسد را به جامعه صالح تبدیل می کند، دل های انسان های فرسوده و جهل و دانایی را زنده می کند که در روایات براین مورد تاکید شده است.

روز ظهور امام زمان (عج) سرآغاز سرازیری نعمت ها و برکات و رحمت های خاص و ویژه الهی است. انسان ها همواره از نعمت های الهی برخوردار می شوند. اما به دلیل کم کاری های خود انسان ها از برخی برکات الهی بهره مند نشدند که ظهور امام آغاز سرازیری همه این نعمت ها است به حدی که برکات الهی از زمین و آسمان برای انسان ها سرازیر می شود همان طور که بهار شاهد سرازیری شکوفه های الهی هستیم.

ظهور امام زمان (عج) جشن انسانیت است، انسان ها در آن دوران لباس واقعی بصیرت، انسانیت و معنویت می پوشند و لباس نو در قامت رسای انسان های صالح برازنده است. این در حالی است که جشن واقعی انسانیت در این دوران شکل می گیرد و با ظهور امام انسانیت انسان کامل متجلی می شود.

بهار وجود امام زمان (عج) بعد از سختی ها و فتنه ها ظهور می کند. آن حضرت زمانی ظهور می کند که بسیاری از انسان ها و مستضعفان و انسان های مومن از ظلم ها و فتنه ها و پلیدی در رنج و عذاب و سختی باشند و پس از آن سختی، امام می آید و آرامش و آسایش و زندگی زیبا را برای انسان ها به ارمغان می آورد. بهار نیز پس از سختی ها و سرما و تاریکی ها پدیدار می شود.

فرا رسیدن بهار واقعی در گرو ظهور امام زمان (عج) است. پس از ظهور امام (عج) تغییر و تحولات زود گذر نیست بلکه قلب و احوال و دانایی و بصیرت انسان ها دگرگون می شود و معنای واقعی دعای سال تحویل در زمان ظهور امام زمان (عج) تحقق می یابد. در زمان ظهور علاوه بر دگرگونی در طبیعت با فرارسیدن بهارشاهد دگرگونی در رفتار انسان ها هستیم.

ظهور امام زمان(عج) را موجب خشنودی و رضایت همگان است. فرشتگان و آسمانیان به حال انسان ها پس از ظهور غبطه می خورند، انسان ها پس از ظهور به وجود امام زمان (عج) افتخار می کنند، همان طور که با فرارسیدن بهار خشنود می شوند. حضرت مایه انبساط خاطر همگان می شود و نارضایتی فقط مربوط به شیطان و شیطان پرستان است.

مردم در عصر ظهور هم خوبی ها را عیان می بینند. در روایات است که در عصر ظهور عدالت وارد خانه های مردم می شود همان طور که ورود سرما و گرما را به خانه های خود لمس می کنند و طعم امنیت و آسایش و رفاه را می چشند.

امام زمان (عج) عابدترین، حکیم ترین و عالم ترین انسان ها در کره زمین دانست. آن حضرت طاووس اهل بهشت و به طریق اولی برترین موجود است. همان طور که بهار زیباترین فصل است.

فضیلت دعا برای امام زمان (عج)

 دعاها و زیارات وارده درباره حضرت مهدی (عج) در بین شیعیان بسیار مهم تلقی شده و مردم بسیار به آن دعاها و زیارات می پردازند. زیرا حضرت مهدی صاحب عصر و زمان و امید ما به حساب می آید. با توجه به روایات، دعا برای سلامتی حضرت صاحب الزمان بسیار سفارش شده است به طوری که گفته شده امام صادق علیه السلام در تعقیب نمازشان بسیار و بیشتر از دعا برای خویش برای امام زمان علیه السلام دعا می کردند.
با توجه به این روایت وارده، اهمیت بسیار دعا کردن برای حضرت مهدی (عج) روشن می شود. دعا برای سلامتی حضرت مهدی آثار و برکات فراوانی هم دارد. از جمله اینکه دعا برای آن حضرت باعث ازدیاد محبت آن حضرت به ما خواهد شد. ارتباط قلبی ما با حضرت زیاد می شود و از طرف دیگر دعا برای سلامتی آن حضرت موجب می شود که مردم از بلاهای طبیعی دور بمانند. دعا باعث زنده نگه داشتن یاد امام در دل ما می باشد. دعا برای فرج آن حضرت باعث گشایش در زندگیمان خواهد بود و خیلی آثار و برکات دیگری دارد که قابل شمارش نمی باشد.
در توقیع شریفی که از حضرت صاحب الزمان آمده است، حضرت می فرمایند: واکثروا الدعاء بتعجیل الفرج (برای تعجیل در فرج بسیار دعا کنید) برآوردن حاجت مومن بسیار ارزنده و مهم می باشد.امام در این جمله از ما خواسته اند تا دعا برای تعجیل فرج کنیم پس برآوردن چنین حاجتی بسیار ارزنده و برکات فراوان دارد. امام صادق علیه السلام می فرمایند: (هر کس در برآوردن حاجت برادر مسلمان خود گام بردارد و در آن جدیت کند و خداوند برآورده شدن آن حاجت را به دست او قرار دهد، خداوند تعالی برایش ثواب یک حج و یک عمره و اعتکاف دو ماه مسجد الحرام و روزه آنها را می نویسد و اگر در آن تلاش کند ولی برآورده شدن این حاجت را به دست او قرار ندهد خداوند یک حج و یک عمره برای او خواهد نوشت.در روایتی دیگر که از رسول خدا نقل شده است، حضرت محمد (ص) می فرمایند: هر کس در جهت روا ساختن حاجت برادر مومن خویش که رضای خدای در آن باشد و برای او مصلحتی در آن هست تلاش کند مثل آ ن است که خدای عزوجل را هزار سال خدمت کرده و یک چشم بر هم زدن در معصیت او نیفتاده باشد.
همه این روایات حاکی از آثار و نتایج دعا برای حضرت مهدی (عج) می باشد و اهمیت این موضوع را نشان می دهد اما همان طور که اشاره شد دعاها و زیارات بسیاری در رابطه با امام زمان وجود دارد و یا از ناحیه خود امام به دست ما رسیده است.
در این مطلب تا حد توان به توضیح و بررسی بعضی از این ادعیه می پردازیم؛ دعای عهد: اللهم رب النور العظیم و رب اکرسی الرفیع ... حضرت امام صادق علیه السلام درباره دعای عهد می فرمایند: هر کس با این عهد چهل روز به درگاه خداوند دعا کند از یاران قائم ما خواهد شد و اگر قبل از ظهور حضرت مهدی بمیرد خداوند در وقت ظهور، او را از قبرش بیرون می آورد تا در خدمت آن حضرت باشد و به ازای هر کلمه هزار حسنه به او عطا کند و هزار گناه را از او محو گرداند. این دعا مستحب است هر روز صبح پس از نماز صبح خوانده شود.دعای عهد، دعای تجدید بیعت با حضرت صاحب الزمان می باشد و بر خواندن آن در روز جمعه تاکید شده است. یک دعای عهد دیگری هم داریم که این گونه شروع شده: اللهم یا اله الالهه. یا واحد یا احد یا آخر الآخرین و یا قاهر القاهرین ...که امام باقر علیه السلام درباره آن فرموده اند: هر کس در همه عمرش یک بار این دعا را بخواند جزء بندگان نوشته خواهد شد. زمانی که حضرت مهدی ظهور کنند او را به اسم خودش و پدرش صدا زنند و نامه ای را به او دهند و گویند: این نامه عهدی است که در دنیا با ما بسته ای.  

● دعای ندبه دعای ندبه را امام صادق علیه السلام به شیعیان زمان خویش آموختند و امر فرمودند که این دعا در اعیاد ۴ گانه جمعه، فطر، غدیر و قربان خوانده شود. همچنین در زمان غیبت حضرت صاحب الزمان این دعا می تواند باعث تجدید عهد و میثاق با صاحب الزمان (عج) باشد. این دعا بیان تاریخی از حضور اولیای خدا بر روی زمین تا حضرت  مهدی (عج) می باشد. صدرالاسلام همدانی در کتاب خود (تکالیف الآنام) در رابطه با فضیلت دعای ندبه گفته است: هرگاه در جایی با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامین عالی آن خوانده شود نه تنهاعنایت و توجه امام زمان را به آن مکان جلب می کند بلکه باعث حضور حضرت در آنجا می گردد.
بسیاری از اولیا با خواندن این دعا با حضرت مهدی (عج) ملاقات داشته اند.
محدث نوری نقل می کند در کنار حرم عسکریین علیه السلام شخصی بود به نام آ قا محمد به نقل از مادرش نوری در سرداب مشغول به خواندن دعای ندبه بود که حضرت مهدی (عج) در آنجا می آیند و با او ملاقات می کنند.
● زیارت آل یاسین زیارت آل یاسین از جمله مشهورترین زیاراتی است که در توقیع حضرت صاحب الزمان (عج) به محمد حمیری گفته شده است. حضرت درباره این زیارت به محمد حمیری فرمودند: هرگاه خواستید به واسطه ما به خداوند تعالی و نیز به سوی ما توجه کرده و روی آورید پس همان گونه که خداوند فرموده است بگویید: (سلام علی آل یاسین ...) این زیارت با ۲۲ سلام شروع می شود و با گواه گرفتن حضرت مهدی با عترت پیامبر (ص) تجدید عهد می کند.
● زیارت جامعه کبیره زیارت جامعه کبیره از جمله کامل ترین زیارات می باشد که در آن می توان تمامی ائمه (ع) را زیارت کرد. علامه مجلسی (ره) در این رابطه گفته است: در رویای صادقه امام رضا علیه السلام را زیارت کردم که مرا به خواندن این زیارت تاکید کرده است.  این زیارت از حضرت امام هادی علیه السلام نقل شده است. علامه مجلسی می گوید: در عالم مکاشفه امام زمان را دیدم و به خواندن زیارت مشغول شدم. بعد از اتمام آن، حضرت فرمودند: زیارت خوبی است.
● دعای توسل به حضرت در این باب به سه دعا اشاره می کنم:
دعای توسل ۱ یا فارس الحجاز ادرکنی
روایت شده است که اگر این دعا را در هنگام گرفتاری و سختی در صحرا ۷ بار بخوانی حضرت مهدی (عج) تو را یاری خواهد کرد.
توسل دیگر: روایت شده هر کسی که
گرفتاری اش شدت یابد ۷۰ بار بگوید؛
یا الله یا محمد یا علی یا فاطمه یا صاحب الزمان
ادرکنی ولاتهلکنی در کتاب علامه عراقی در داستان ملا قاسم رشتی که خدمت امام زمان رسیده بود هست که ملا قاسم دعایی را برای توسل به حضرت آموخته اند:
یا محمد یا علی یا فاطمه یا صاحب الزمان ادرکنی و لا تهلکنی
● دعای عبرات اللهم انی اسالک یا راحم العبرات ...
این دعای مشکل گشا از امام صادق علیه السلام روایت شده است و حضرت صاحب الزمان (عج) در رابطه با آن فرموده اند که در هنگام امور مهم و مشکلات بزرگ، این دعا باعث رفع مشکل خواهد شد.

پایگاه آفتاب

قال المهدی (عج) :

من باقیمانده ی از آدم و ذخیره ی نوح و برگزیده ی از ابراهیم و خلاصه محمد (صلی الله علیه و آله) می باشم.

به مناسبت آغاز امامت حضرت مهدی (عج)

تولد حضرت مهدی (عج) حکیمه خاتون علیهاالسلام ، عمه امام حسن عسکری علیه السلام نقل می کند: وقتی هنگام تولد مهدی(عج) رسید، امام زمان(عج) را دیدم رو به قبله به سجده افتاد. سپس دستش را بلند کرد و گفت: «به یکتایی خدا گواهی می دهم و اینکه جدّم، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، و پدرم امیرمؤمنان علیه السلام ، وصی رسول خداست». سپس یک یک امامان را شمرد تا به خود رسید. امام زمان(عج) از هنگام تولد تا زمانی که پدرش به شهادت رسید، مخفی بود و فقط تعداد خاصی از یاران، او را می دیدند و مسائل خود را از ایشان می پرسیدند. حضرت هنگام رحلت پدر، پنج سال داشت. چنان که در روایات آمده، محل زندگی امام زمان(عج) در دوران کودکی همچون محل زندگی حضرت موسی علیه السلام مخفی بود تا از گزند طاغوتیان محفوظ باشد. معرفی امام به شیعیان از آنجا که ولادت امام دوازدهم(عج) به صورت پنهانی انجام گرفت، بیم آن بود که شیعیان در شناخت آخرین حجت پروردگار به اشتباه و گمراهی گرفتار آیند. امام عسکری علیه السلام وظیفه داشت فرزند خود را به گروهی از بزرگان شیعه و افراد مورد اعتماد معرفی کند. آنان نیز خبر ولادت او را به دیگر پیروان اهل بیت علیهم السلام می رساندند تا ضمن معرفی آن بزرگوار، تهدیدی متوجه آخرین سفیر حق نگردد. محمد بن عثمان و چند تن دیگر از بزرگان شیعه نقل می کنند: چهل نفر از شیعیان نزد امام یازدهم گرد آمدیم. آن حضرت، فرزندش را به ما نشان داد و فرمود: «پس از من، این امام شما و جانشین من است. از او فرمان برید و بعد از من در دین خود پراکنده نشوید که هلاک خواهید شد و از امروز به بعد او را دیگر نخواهید دید». نشانه ای برای امامت احمد بن اسحاق، از بزرگان شیعه و یاران امام یازدهم علیه السلام می گوید: خدمت آن حضرت شرفیاب شدم و می خواستم در مورد امام بعد از او سؤال کنم، ولی پیش از آنکه سخنی بگویم فرمود: «ای احمد! همانا خدای متعالی از آن زمان که آدم علیه السلام را آفرید، زمین را از حجت خود خالی نگذاشته است و تا قیامت نیز چنین نخواهد کرد! به واسطه حجت خدا، بلا از اهل زمین برداشته می شود و به [برکت وجود او] باران باریده و بهره های زمینی بیرون می آید». بقیة اللّه احمد بن اسحاق می گوید: روزی نزد حضرت عسکری رفتم و پرسیدم: ای پسر رسول خدا! امام و جانشین پس از شما کیست؟ پس آن حضرت به درون خانه رفت و بازگشت در حالی که پسری سه ساله که صورتش همچون ماه تمام می درخشید بر دوش خویش داشت و فرمود: «ای احمد بن اسحاق! اگر نزد خدای متعالی و حجت های او گرامی نبودی، پسرم را به تو نشان نمی دادم. همانا او هم نام و هم کنیه رسول خدا و کسی است که زمین را از عدل و داد پر می کند». گفتم: سرور من! آیا نشانه ای است که قلبم به آن آرام گردد؟ در این هنگام، کودک لب به سخن گشود و به زبان عربی روان گفت: «من بقیة اللّه در زمین هستم که از دشمنان خدا انتقام خواهم گرفت. ای احمد بن اسحاق! پس از اینکه با چشم خود می بینی در پی نشانه مباش». همچون ستارگان امام صادق علیه السلام فرمود: «امامان درهای الهی هستند و مردم به وسیله آنان وارد دین می شوند و اگر آنان نباشند دین شناخته نمی شود». پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نیز می فرماید: «همچنان که اگر ستارگان نباشند، آسمان نابود می شود، اگر اهل بیت من هم روی زمین نباشند، اهل زمین هلاک می گردند». نبوت و امامت باید در میان انسان ها وجود داشته باشد؛ زیرا انسانی که از جسم و روح تشکیل شده، روح مجردش که همواره در پی حقیقت است، در تشخیص راه دچار مشکل می شود و در این مورد، نیاز به راهنما و امام ضروری است. امامت کودک امامت، یعنی نایب شدن از پیامبر و پذیرش ریاست بر تمام اشیا و موجودات، با شروطی پدید می آید که نمی توان آنها را از راه رنج، ریاضت، عبادت و تحصیل در تمام عمر به دست آورد. پس تعیین امامت فقط با خداوند عزوجل است که هر که را خواست تربیت کند، حکمت بیاموزد و قابل ریاست و امامت کند؛ البته در نزد خداوند، انسان کوچک و بزرگ در این مسئله یکسان است. شاهد آن هم، حضرت عیسی علیه السلام است که در گهواره خلعت نبوت پوشید. نیز خداوند در کودکی به یحیی علیه السلام وحی فرستاد و در کودکی عقل او را محکم و کامل کرد. مثال دیگر اینکه خداوند متعالی در آیه تطهیر، حسنین علیهماالسلام را از پلیدی و نادانی به دور می داند و این کنایه از ثبوت منصب امامت در ایشان است. بنابراین، مانعی ندارد که امام زمان علیه السلام در کودکی به امامت رسیده باشد. نهان زیستی، سنتی الهی غیبت، یکی از سنت های الهی است که در زندگی پیامبرانی همچون ادریس، نوح، صالح، یوسف، موسی، سلیمان، دانیال و عیسی علیهم السلام دیده می شود و هر یک از آن سفیران الهی، به تناسب شرایط، سال هایی را در غیبت به سر برده اند. امام صادق علیه السلام دلیل غیبت امام عصر علیه السلام را خواست خداوند در جاری کردن سنت انبیاء می داند و این نشان می دهد که سخن از غیبت امام مهدی(عج)، سال ها پیش از به دنیا آمدن ایشان بوده است. امام صادق علیه السلام در جایی دیگر، وقتی از علت غیبت می پرسند می فرماید: «غیبت به سبب امری است که اجازه نداریم آن را برای شما بیان کنیم. غیبت سرّی است از اسرار الهی و چون می دانیم که خداوند بزرگ حکیم است، آن را می پذیریم؛ اگر چه علت آن برایمان معلوم نباشد». غیبت امام عصر فشار و شرایط سخت زمان، سبب شد که پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در سال 260 هجری قمری، حضرت مهدی(عج) غایب گردد؛ به طوری که حتی شیعیان خاص نیز جز در موارد نادر از دیدار ایشان محروم گشتند. البته در این زمان نیز رابطه امام و امت به کلی قطع نشد، بلکه مردم به وسیله نایبان خاص ایشان، که همگی از بزرگان شیعه و برگزیدگان امام عصر علیه السلام بودند، با مولای خویش ارتباط داشتند. نتیجه آن شد که در همین دوره، شیعیان به رفت و آمد و ارتباط گسترده تر با عالمان دینی خو گرفتند و دانستند که در شرایط غیبت امام نیز راه شناخت وظایفی دینی به روی آنها بسته نیست. عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان عمری، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری، چهار نماینده ای بودند که از سوی امام عسکری علیه السلام و امام مهدی(عج) انتخاب و به مردم معرفی شدند. ماجرای سرداب معتضد عباسی سپاهی را از بغداد به سامرا برای دستگیری حضرت مهدی(عج) فرستاد. یکی از مأموران به نام رشیق می گوید: وقتی سپاه معتضد وارد سامرا شد، به طرف سرداب ـ زیرزمینی که مدتی محل زندگی سه امام بزرگوار بود ـ هجوم آوردند. آنها پشت درِ سرداب، صدای تلاوت قرآن را از حضرت مهدی(عج) شنیدند. لشکر پشت در اجتماع کردند و فرمانده شان پیشاپیش آنها ایستاده بود. ناگاه حضرت مهدی(عج) از راهی که به در سرداب می انجامید آمد و از پیش روی لشکر عبور کرد و از نظرها غایب شد. در این هنگام، فرمانده خطاب به سپاه گفت: وارد سرداب شوید و مهدی را دستگیر کنید! سپاهیان گفتند: مگر ندیدی که او از روبه روی تو عبور کرد. ما گمان کردیم تو او را دیده ای و چون فرمانی ندادی، ما نیز حرکتی از خود نشان ندادیم. بدین ترتیب، امام عصر علیه السلام با قدرت اعجاز از گزند سپاه معتضد نجات یافت و غایب گردید. لزوم اعتقاد در عصر غیبت امام جواد علیه السلام می فرماید: «حضرت مهدی علیه السلام بعد از اینکه یادش از خاطره ها محو شد و بیشتر معتقدان به امامتش، از اعتقاد خود برگشتند قیام می کند». شیعیان آن حضرت باید در عصر غیبت، اعتقاد به وجود مبارک آن حضرت، تقوا و دین داری را سرلوحه اعمال خود قرار دهند؛ چرا که امام صادق علیه السلام می فرماید: «صاحب الامر غیبتی خواهد داشت که هر کس در آن دوره بخواهد دین دار بماند، باید سختی هایی را به جان بخرد و دو دستی به دین خود بچسبد». بریدن از دنیا، پیوستن به دوست امام رضا علیه السلام می فرماید: «بردباری و چشم به راه گشایش بودن چه زیباست». انتظار کشیدن که از وظایف یاوران امام زمان علیه السلام است، عملی قلبی و درونی است که آثار و برکت های فراوان بیرونی هم دارد. انسان منتظر، همواره بریده از این عالم طبیعت و دنیا به نظر می رسد؛ یعنی گویا در دنیا به صورت نیم خیز نشسته است تا همین که ندای آسمانی به گوشش رسید، از سر سفره جهان برخیزد و خود را به آقایش برساند. انسان منتظر نشانه هایی دارد: پرهیز از گناه، انجام واجبات، داشتن اخلاق الهی و دعوت همیشگی به دین خدا. انتظار فرج از دیدگاه رهبری مقام معظم رهبری درباره انتظار فرج و شرایط منتظران می فرماید: «منتظران صاحب الزمان، به منور شدن چشم انداز زندگی بشر و پایان دوران ظلم و تجاوز امید دارند و جنایات ستم و تزویر سردمداران استکبار جهانی، نمی تواند چشمه امید را در دل های آنان خاموش کند. منتظران حجت تردیدی ندارند که روزگار ظلم و طغیان و تجاوز سرانجام به پایان خواهد رسید و قدرت قاهره حق، همه قله های فساد و تعدی را از بین خواهد برد. ما اعتقاد داریم که با ظهور مهدی موعود علیه السلام ، اندیشه و عقول بشری از همیشه خلاق تر خواهد بود و صلح و امنیت کامل در مقیاس جهانی آن به وجود خواهد آمد و ما برای چنین دورانی باید تلاش کنیم تا جهان روز به روز به این عصر آرمانی نزدیک تر شود». غربت امام عصر غربت و مظلومیت، رشته ای است پیوسته، از غدیر تا کربلا و از کربلا تا غیبت. آنها که آرزو داشتند در سال دهم هجری، در سایه سار تک درخت وادی جحفه بودند تا با صاحب غدیر بیعت کنند، امروز باید با حجت معبود، مهدی موعود بیعت کنند و هر چه در توان دارند، از یاری امام زمان خود دریغ ندارند؛ چنان که امام علی علیه السلام می فرماید: «خوشا به حال کسی که زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کند، به دوره او بپیوندد و دوره او را شاهد باشد». نیز ایشان در جایی دیگر می فرماید: «هیچ مرده ای باقی نمی ماند، مگر اینکه شادی ظهور مهدی علیه السلام در قبرش به او می رسد و آنها در قبرهایشان با هم دیدار می کنند و یکدیگر را به قیام قائم علیه السلام بشارت می دهند». نخل امید پس کی از روز وصال تو خبر می آید؟ کی شب هجر تو ای دوست به سر می آید؟ هر مسافر به دیار و وطنش باز آمد کی نگار من غمگین ز سفر می آید؟ آنی از ساحت دل یاد تو بیرون نرود دائما صورت ماهت به نظر می آید نغمه مرغ سحر می دهد از صبح خبر کی پسِ شام فراق تو سحر می آید؟ سدّ لطف تو حفاظت کند از ما ای دوست هر زمان جانب ما سیل خطر می آید پس کی ای دوست پس از این همه خوناب جگر نخل امید من آخر به ثمر می آید؟ ذوالفقار علوی چون که بگیرد در دست پی آزادی انواع بشر می آید «ملتجی» منتقم آل محمد، مهدی پی نابودی هر فتنه و شر می آید

پدیدآورنده: زینب خاتون جلال کمالی

نهم ربیع الاول، آغاز امامت حضرت مهدی(عج)

 پس از شهادت یازدهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسگری(ع)، در هشتم ربیع الاول سال 260 قمری، حضرت بقیة الله الاعظم امام مهدی(عج) سکاندار امت مسلمان شدند و به امر خداوند متعال از دیده ها پنهان گشتند. 

نهم ربیع الاول سال 260 هجری قمری، برابر با آغاز امامت آن امام بزرگ و امید مستضعفان جهان می باشد. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد. همان گونه که از ظلم و جور، پر شده است. شیعیان، این روز را بعنوان عید، جشن می گیرند و در آن، به شادمانی و عبادت می پردازند.

با شهادت امام یازدهم(ع)، در حالی که بیش از پنج بهار از عمر آخرین ذخیرة الهی سپری نشده بود، فصل بهره مندی انسان ها از امام ظاهر(عج) به پایان رسید و در پی آن دورانی بسیار مهّم در زندگی پیروان اهل بیت(س) پیش آمد. به امامت رسیدن حضرت حجت(عج) در پنج سالگی و آغاز غیبت صغرای آن حضرت(عج) از همان ابتدا، امتحان بزرگ الاهی را برای شیعیان آن حضرت رقم زد.

به امید آنکه همه ما شیعیان ایشان با تاسی به رهنمودهای گهربار ائمه معصومین(س) و دوری از گناه، هماره موجبات رضایت و خشنودی دل آن حضرت(عج) را فراهم گردانیم و زمینه ساز واقعی فرج ایشان باشیم. 

 

تهیه وتنظیم:میناطراویان

الهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه.